Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Στο ίντερνετ καφέ



Ο ευτραφής άντρας με πρόσωπο μωρού που κάθεται στον διπλανό υπολογιστή έχει χρώματα Ρώσου και φάτσα Πολωνού -Μπόλεκ και Λόλεκ. Σε αυτό το ίντερνετ καφέ υπάρχει χώρος για τους καπνίζοντες κι όταν τελειώνουν τα τσιγάρα μου, στρέφομαι σε κείνον για τράκα. Κερνάει απλόχερα και μάλιστα αφήνει το πακέτο με αποφασιστική κίνηση δίπλα στο ποντίκι μου. «Επαέ για να παίρνεις όποτε θες».


Τελικά είναι Σέρβος και μιλάει σπαστά ελληνικά με βαρειά κρητική προφορά. Βρίσκεται στο Ηράκλειο εδώ και δύο χρόνια και δουλεύει σε μια ταβέρνα. Από τη σωματική του διάπλαση υποπτεύομαι ότι ή είναι ο τύπος του μάγειρα που δοκιμάζει μια ολόκληρη μερίδα από κάθε φαγητό που μαγειρεύει, ή πλένει στη λάντζα τεράστια ταψιά που κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να σηκώσει.


Πληκτρολογεί και γελάει ασταμάτητα. Γέλιο γάργαρο αλλά διακριτικό που τον τραντάζει ολόκληρο, μια συνεχής ευφορία που πηγάζει κατευθείαν από το Βελιγράδι από την κοπέλα του, όπως μου λέει στο τρίτο πια τσιγάρο που μου προσφέρει. «Sladoled», μου βγαίνει αυθόρμητα και το χαμόγελο του γίνεται ακόμα πιο πλατύ όταν ακούει μια λέξη στη γλώσσα του έστω κι αν είναι τόσο μια τόσο άσχετη όπως η λέξη ‘παγωτό’. «Πού ξέρεις εσύ;» ενδιαφέρεται να μάθει και ότι του λέω στη συνέχεια, μας πάει στο Δεκέμβρη του 1996 και στις ογκώδεις διαδηλώσεις κατά του Μιλόσεβιτς.


Το πρόσωπο του Σέρβου γείτονά μου σοβαρεύει καθώς θυμάται την Επανάσταση της Σφυρίχτρας, τότε που κάθε απογευμα στις 5 ακριβώς, για εκατό και βάλε μέρες όλη η πόλη ήταν στους δρόμους σε μια διαδήλωση που κατέληγε πλημμυρίζοντας την κεντρική πλατεία κι ολοκληρωνόταν γύρω στις 7 με τις σύντομες ομιλίες των τριών αρχηγών της αντιπολίτευσης-Βουκ Ντράσκοβιτς, Ζόραν Τζίντζιτς και Βέσνα Πέσιτς- από μια εξέδρα.


Ήταν αδύνατον να βρίσκεσαι στο Βελιγράδι εκείνες τις μέρες και να κάνεις οτιδήποτε άλλο εκτός από το να διαδηλώνεις με μικρούς και μεγάλους φυσώντας ασταμάτητα τη σφυρίχτα σου. Μια μέρα, στο τέλος της διαδήλωσης παρασυρμένοι από το πλήθος, είχαμε βρεθεί με τον Sveta και τη Lara που με φιλοξενούσαν, στη σκάλα στο πλάι της εξέδρας. Από κει μετά από λίγο κατέβηκαν ο ένας μετά τον άλλο οι τρεις αρχηγοί. Τελευταίος ο Ζόραν Τζίντζιτς, που έπιασε τα χέρια που απλώθηκαν προς το μέρος του, χαιρετώντας τον κόσμο-κάποια στιγμή του Sveta, της Lara και αμέσως μετά το δικό μου.


Φρενάρω τη διήγησή μου γιατί τον βλέπω συγκινημένο. Ακολουθεί μια παύση σχεδόν θεατρική, μια ‘γεμάτη’ παύση που λήγει τελικά με μια απλή κίνηση: ανασηκώνει το δεξί μανίκι και αποκαλύπτει ένα πρόσωπο αποτυπωμένο στο μπράτσο του. «Να ο Τζίντζιτς» μου λέει και το βλέμμα του μένει για λίγο στο τατουάζ.


Επιστρέφουμε στις οθόνες μας. Μου είναι αδύνατον να ολοκληρώσω την ανάρτηση που είχα ξεκινήσει και στέλνω ένα σύντομο mail στο Sveta που έχω καιρό να μάθω νέα του. Εκείνος συνεχίζει την κουβέντα με την κοπέλα του στο Βελιγράδι. Δεν γελάει πια. Λίγο αργότερα σηκώνεται να φύγει για τη δουλειά και επιμένει να μου αφήσει το πακέτο με όσα τσιγάρα είχαν απομείνει. Παρ’ όλο που τον διαβεβαιώνω ότι κι εγώ θα φύγω σε λίγο είναι ανένδοτος: «Κράτησέ τα!» επιμένει. Υποκύπτω όταν επιστρατεύει ασυναίσθητα το ύστατο επιχείρημα: ακουμπάει την δεξιά του παλάμη πάνω στο μπράτσο του, εκεί που ξέρω ότι κρύβεται κάτω από το μανίκι το πρόσωπο του νεκρού προέδρου .


Αργότερα κατηφορίζοντας προς τη θάλασσα, προσπαθώ μάταια να θυμηθώ που είναι η μαύρη σφυρίχτρα από κείνα τα επαναστατικά Χριστούγεννα στο Βελιγράδι. Μόλις επιστρέψω στην Αθήνα θα ψάξω να τη βρω.



Μουσική: Inga του Duško Gojković από το δίσκο Soul Connection του 1998



14 σχόλια:

μ είπε...

Και μετά σου λένε ότι τα ιντενετ καφε είναι χώρος αποξένωσης και μοναξιάς ;) Σου επιφυλάσσουν γνωριμίες με Σέρβους (με βαριά κρητική προφορά!) και flashbacks σε έντονες πολιτικές περιόδους της γειτονικής μας χώρας.

Ανώνυμος είπε...

Μας γύρισε πολλά χρόνια πίσω η αφήγηση σου , τοτε που εργαζόμενοι είχαμε βρεθεί κι εμείς εκεί για τις ανάγκες του ρεπορτάζ. Τα είπες όλα με το περιστατικό που έζησες... εμείς δεν έχουμε παρά να υποκλιθούμε στο μεγαλείο ενός λαού.

Σελιτσάνος είπε...

Στην Ελλάδα,τέτοιες συναισθηματικές εμπλοκές,τις χάσαμε γύρω στη δεκαετία του '80.Κρίμα!

Τσαλαπετεινός είπε...

Μάνος : Όλοι οι χώροι μπορούν να αποδειχθούν χώροι αποξένωσης και μοναξιάς, αν ο καθένας που βρίσκεται εκεί είναι κλεισμένος στον εαυτό του. Πάντως έχω κι άλλες ιστορίες από ίντερνετ καφέ και αυτό είναι μια απόδειξη ότι περισσότερο χάζευα τους διπλανούς και λιγότερο κοίταζα την οθόνη μου. ;-)

Άνεργοι Δημοσιογράφοι : Δεν τα είπα όλα! Αφού ήσασταν εκεί καταλαβαίνετε οι αυτές οι μέρες στο Βελιγράδι ήταν πολύ έντονες και κρύβουν πολλές αναμνήσεις. Όπως κι αυτές που ακολούθησαν με τους βομβαρδισμούς. Θυμάμαι ότι μιλούσα με το Sveta στο τηλέφωνο και κάποια στιγμή μου είπε με το ευγενικό του τρόπο: «Λυπάμαι αλλά πρέπει να σε αφήσω τώρα. Άρχισαν πάλι οι σειρήνες και πρέπει να πάω στο καταφύγιο»

Σελιτσάνος : Έχετε δίκαιο, αγαπητέ μου. Αναρωτιέμαι μόνο αν ήταν τη δεκαετία του `80 ή λίγο αργότερα. Όντως κρίμα!

Talisker είπε...

εγω παντως σε κεινους τους βομβαρδισμους

εχασα φιλους!
-χασαμε φιλους..

κι ο ενας ο Λαλε
εμοιαζε παρα πολυσ στον τυπο που περιγραφεις
ηταν δυο μετρα
κοκκινομαγουλος και ευτραφης
με ενα πηγαιο γελιο
γαργαρο
και γκριζα πολλα μαλλια
γαλανα ματια
και μια καρδια παιδιου΄..

και δεν πηγε καν σαν ηρωας
τον προδωσε η καρδια του

για μενα οι σερβοι ειναι αδερφια!

-οι Σερβοι (εχει διαφορα)
κι οταν τον ξαναδεις πες του αν θες
"postoje ljudi u Grcka, koji vole Srbi kao braca"

-i posle ..ziveli!

Yannis Tsal είπε...

Χαίρομαι πολύ αδερφέ για τις διεθνιστικές επαφές σου στη λεβεντογένα Κρήτη, ιδιαίτερα με τους αδερφούς και ομόδοξους - για όσους πιστεύουν τέλος πάντων - Σέρβους. Τη χρονιά που δολοφονήθηκε ο Σέρβος ηγέτης υπηρετούσα στον ΕΣ (ως πράχτορας "εισοδισμού" στις ταχτικές ένοπλες δυνάμεις) και δεν είχα καλή πληροφόρηση, ιδιαίτερα για εξωτερικά γεγονότα. Μόνο ότι πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ η Μίλαν θυμάμαι! Φαίνεται από τη σεμνή νεεκρολογία που του κάνεις, ότι ο Τζίντζιτς ήταν έντιμος και αξιόλογος πολιτικός, παρόλο που προφανώς δεν ανήκε στη... σοσιαλιστική διεθνή.

Τσαλαπετεινός είπε...

Talisker : Ένα τυχαίο γεγονός- το ότι έμεινα από τσιγάρα- οδήγησε στην κουβέντα κι αυτή στις αναμνήσεις και στην καταγραφή τους. Κι αυτή η ανάρτηση, ξύπνησε και τις δικές σου αναμνήσεις…Τον ξαναείδα τυχαία στο δρόμο, πάλι με το χαμόγελο ήταν, αλλά δυστυχώς δε θυμόμουνα να του πω : "postoje ljudi u Grcka, koji vole Srbi kao braca". Αλήθεια δε μου είπες τι σημαίνει.



tsalapeteinos : Αδελφέ μου τελικά, φαίνεται ότι είναι οικογενειακό μας να έχουμε επαφές χωρίς σύνορα. ;-) Όσο για την πλημμελή πληροφόρηση που είχες στην διάρκεια της θητείας σου, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι με την μοναδική σου έφεση στην ιστορία θα έχεις ήδη συμπληρώσει τα κενά.

Spy είπε...

Δε χρειάζεται τελικά να είναι δακρύβρεχτο ένα ποστ, για να είναι συγκινητικό...

Πολύ μου άρεσε!

ELvA είπε...

Mας συγκινει και το γεγονος οτι ειστε διεθνιστης, ενα ακομη ατου του αγαπητου μας Τσαλ :)

συκοφάγος είπε...

Πετεινότατε,
υποθέτω πως όλοι έχουμε μια σφυρίχτρα στο χέρι. Για την ώρα της ανάγκης, για τότε που θα πρέπει να ηχήσει τρανταχτά η πνοή. Υποθέτω. Αν και φοβαμαι πως κάποιοι από εμάς, στα χρόνια της δήθεν πλησμονής, το κατάπιαμε εκείνο το στραγάλι ...

καλό ξημέρωμα.

b|a|s|n\i/a είπε...

ποιος είπε ότι το κάπνισμα δεν κάνει καλό στην υγεία; ;)

Τσαλαπετεινός είπε...

Spy : Είσαστε καπνιστής αγαπητέ μου και ξέρετε πολύ καλά πώς είναι να μένει κανείς από τσιγάρα μπροστά στην οθόνη. Δε βγαίνει ανάρτηση με τίποτα. Οπότε η γενναιόδωρη προσφορά του φίλου μου του Σέρβου, άγγιξε τις πιο ευαίσθητες χορδές σας. ;-)



Elva : Η επαφή τουλάχιστον με τους βαλκάνιους γείτονες και όσους κατοικούν πέριξ της λεκάνης της Μεσογείου νομίζω ότι έρχεται πολύ φυσικά, είναι σχεδόν αυτονόητη. Να προσθέσουμε και τους γείτονες της Νοτίου Αμερικής, τους Ασιάτες και τους Αφρικανούς, εεε όλος ο κόσμος γίνεται μια μεγάλη γειτονιά στην οποία βέβαια χωράει και η βόρειος Αμερική και η μακρινή Αυστραλία ;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

sikofagos : Αυτός ο φόβος από την παιδική ηλικία, μην τύχει και καταπιώ κατά λάθος το στραγάλι και βρεθώ άοπλος την ώρα που πρέπει να ηχήσει τρανταχτά η πνοή, με έκανε να μάθω να σφυρίζω χρησιμοποιώντας τα δάχτυλα. ;-)



b|a|s|n\i/a : Κάνει καλό στην κοινωνική ζωή. Αρκεί να πέσεις σε ομοϊδεάτες- καπνιστές.
Θα βγείτε βόλτα σήμερα με το μομπυ με αυτή τη βροχή;

b|a|s|n\i/a είπε...

βγήκαμε δις στεγνοί και δις γυρίσαμε βρεγμένοι. :))
καλό σου βράδυ!