Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Henry and five Millers ΙI.


(Big Apple`s Tales)


συνέχεια από το προηγούμενο ποστ

Πριν μπω στο deli του Λιβανέζου στη γωνία, κοιτάζω απέναντι τα παράθυρα του 3Β. Τα φώτα είναι αναμμένα· “θα πάρω και μια μπύρα για τον Alex”, σκέφτομαιΣτέκι της γειτονιάς αυτό το deli, για μια κουβέντα στα όρθια όσο ψωνίζεις τα απαραίτητα ή περιμένεις να σου ετοιμάσουν ένα σάντουιτς, ένα χάμπουργκερ ή τον καφέ σου. Μπορεί να μην είναι το μαγαζί του Auggie Wren στο Brooklyn μα κάθε φορά που μπαίνω νομίζω ότι ακούω τον Harvey Keitel να λέει: People say: `you have to travel to see the world`. Sοme times I think that if you just stay in one place and keep your eyes open, you gona see just about all you can handle.”

Πέφτω πάνω στην αγαπημένη μου σκηνή: κι απόψε ο έξω καρδιά Ισραηλινός θαμώνας του deli πειράζει στα αραβικά τον Λιβανέζο ιδιοκτήτη. Εκείνος ζορίζεται. Ζορίζεται πολύ, το βλέπεις στις κινήσεις του, στον τρόπο που μιλάει· μα αντιδρά ήπια, ενώ δίπλα του ο Μεξικανός υπάλληλος κοιτάζει μια τον ένα, μια τον άλλο, σοβαρός και αγέλαστος όπως πάντα, χωρίς φυσικά να καταλαβαίνει τίποτα από την κουβέντα.


Διαλέγω από το ψυγείο τις πιο παγωμένες Miller – “τι να μας κάνουν δύο, θα πάρω τέσσερις ή μάλλον πέντε καλύτερα”-  κι ενώ τους ακούω να συνεχίζουν τις κόντρες τους, σκέφτομαι ότι τα αραβικά ταιριάζουν απόλυτα με τη ζέστη που δεν λέει να πέσει. Κατοστάρι Φαρενάιτ ακατέβατο μέρες τώρα, αλλά με τις μπύρες στην αγκαλιά μου προς στιγμήν το ξεχνάω.

Να με λες Ιάκωβο” μου είχε πει με σπαστά ελληνικά ο Ισραηλινός αιφνιδιάζοντάς με την πρώτη φορά που τον συνάντησα στο deli. Δεν είχα προλάβει να πω ούτε δυο κουβέντες κι αμέσως κατάλαβε από πού κρατάει η σκούφια μου. Ύστερα άρχισε να μου μιλάει για τους Έλληνες φίλους του, για τη δουλειά του, που την κυνηγάει ακριβώς όσο χρειάζεται για να ζει άνετα, “μη φανταστείς πολυτέλειες, λίγα πράγματα· μόνο τα απαραίτητα... η ζωή είναι πολύ μικρή”.

Κάποιο άλλο βράδυ δεν είχε τα συνηθισμένα του κέφια. Έστεκε αμίλητος και έκανε ότι χάζευε τους τίτλους των εφημερίδων σε ένα ράφι δίπλα στο ταμείο. Ούτε λόγος για πειράγματα. Ο Λιβανέζος τον κοίταζε ανήσυχος, πετούσε καμιά κουβέντα, αλλά δεν είχε το σπίρτο που θα άλλαζε την διάθεση του φίλου του. Του πήγαινε αυτή η θλίψη· άφηνε να φανούν τα 65 του χρόνια, που σε άλλη περίπτωση ούτε καν τα πρόσεχες. Ο δείκτης του δεξιού  μου χεριού, άρχισε να παίζει κρυφά μέσα στο σάκο με το “on-off” της φωτογραφικής μηχανής, ζυγίζοντας τη στιγμή. Τελικά συγκρατήθηκα: τέτοιες εκφράσεις σίγουρα γράφουν καλύτερα εντός μας από οποιαδήποτε κάρτα μνήμης.


Δεν θα έρθει φέτος ο Ron” μού είπε εκείνο το βράδυ λίγο πριν φύγω, σαν να ήθελε να απολογηθεί για τη διάθεσή του. Ο Ron, το μοναχοπαίδι του τα τελευταία χρόνια ζει μόνιμα στη Νέα Ζηλανδία. Όσο μου μιλούσε για εκείνον, τα παιδικά του χρόνια, τις σπουδές, την πρώτη του δουλειά στην Καλιφόρνια, το πρόσωπό του άρχισε σιγά σιγά να φωτίζεται και η διάθεση του να αλλάζει. Στο τέλος, όταν μού αποκάλυψε ότι ο Ron δουλεύει στον κινηματογράφο -“Visual effects... η τελευταία ταινία του ήταν το Avatar. Την έχεις δει;- ήμουν σίγουρος ότι το επόμενο λεπτό θα άρχιζε και πάλι να πειράζει τον Λιβανέζο, που ήδη είχε πάρει αμυντική στάση και εγώ, μετά από λίγο, στο σπίτι θα πληκτρολογούσα βιαστικά imdb” για να βρω ανάμεσα τους συντελεστές του Avatar το γιο του φίλου μου, του Ιάκωβου.


συνεχίζεται...

Μουσική: Nature Boy, με την τρομπέτα του Jon Hassell από το cd Fascinoma


18 σχόλια:

ολα θα πανε καλα... είπε...

Θα διαβάσω και τα προηγούμενα.Είχα καιρό να περάσω.Αλλά μου αρέσει πολύ η αφήγηση τέτοιων,καθημερινών καταστάσεων και στιγμιοτυπων.Γεια σου,φίλε μου!(Τελευταία ανακάλυψα μια μπύρα,εγώ που δεν έπινα ούτε γουλιά.)

Σταυρούλα είπε...

Συνεχίζει πολύ όμορφα η αφήγηση.
Οι δυο τελευταίες προτάσεις στην 5ή παράγραφο θα μπορούσαν αν σταθούν μόνες τους και να αποτελέσουν ποστ. :)

xomeritis είπε...

...να σου ετοιμάσουν ένα σάντουιτς...

Roast beef on rye with horseradish.

Τσαλαπετεινός είπε...

ολα θα πανε καλα...: Την καλοκαιρινή περίοδο είναι απόλυτα δικαιολογημένες οι απουσίες. Πάντως η "ύλη" που έχεις να διαβάσεις είναι μόνο το προηγούμενο ποστ. ;-)

Καλό σου απόγευμα

Τσαλαπετεινός είπε...

renata : Αυτές οι προτάσεις μπήκαν, βγήκαν και ξαναμπήκαν δεν ξέρω πόσες φορές...αν έμεναν έξω τελικά, θα έμεναν ως το αυτονόητο.

Ποστ ε; Καθόλου κακή ιδέα

Τσαλαπετεινός είπε...

Thomas Xomeritis: Μα είχα φάει ήδη. Στο προηγούμενο ποστ. Πώς φαίνεται οτι δεν το διάβασες...

(Εκτός αν θέλεις να παραγγείλω σάντουιτς για σένα)

Margo είπε...

Είναι καλά που είναι σε συνέχειες έχουμε κάτι (όμορφο) να περιμένουμε;-)

ολα θα πανε καλα... είπε...

tsalapeteinos:

Θα περνάω να διαβάζω όποτε μπορώ γιατί μου αρέσει το blog.
Να σαι καλά!

Ανώνυμος είπε...

Μας χωρίζουν αρκετά μίλια αλλά δεν μου είπες, διακοπές ή μόνιμη εγκατάσταση; Απο το ύφος του κειμένου αντιλαμβάνομαι το δεύτερο... Σωστά;

Yannis Tsal είπε...

Ξέρεις τι σκέφτηκα; Πως γίνεται άνθρωποι που υποτίθεται πως έπρεπε να είναι εχθροί ή τέλος πάντων να μην συμπαθούνται ιδιαίτερα (π.χ. Άραβες & Ισραηλινοί, Έλληνες & Τούρκοι) όταν βρεθούν σε συνθήκες όπως η ξενιτιά εύκολα μπορεί να γίνουν φίλοι; Τυχαίο;

πετρος είπε...

προσηλυτίζω και μερικούς φίλους πιστούς.
πιστούς φίλους.
σε ποια περιοχή είσαι; ποιον τομέα του queens?
γεια.
sumerime blues.

Ανώνυμος είπε...

έφυγες και μετά σεισμοί, τυφώνες....

ΚΚΜ

SoDurck είπε...

Να προσέχεις. Ελπίζω να είσαι καλά. Δεν ξέρω που ακριβώς μπορεί να είσαι και πόσο μπορεί να επηρεάσει την περιοχή η IRENE, αλλά να προσέχεις. :)

Σελιτσάνος είπε...

Εμένα επιτρέψτε μου να περιμένω το ΙΙΙ-και,πού ξέρεις,ίσως το ΙV,το V,το ...

Τσαλαπετεινός είπε...

 Margo : Βρήκε υπέρδιπλο το...σεντόνι και το έκοψα στα τρία . Καλό σου βραδυ.


 ολα θα πανε καλα... : Να σαι καλά! Κι αν βρεις κλειστή την πόρτα να ξέρεις ότι το κλειδί ειναι στη γαρδένια διπλα στην είσοδο.

Τσαλαπετεινός είπε...

Άνεργοι Δημοσιογράφοι: Αν το ύφος του κειμένου αφήνει να φανεί μόνιμη εγκατάσταση, μια χαρά τα κατάφερα. ;-) Να προσέχεις με την Ειρήνη...

tsalapeteinos: (Δεν νομίζω!) Μια απλή εξήγηση είναι ότι στην ξενιτιά, κάθε τι που -ακόμα και το "εχθρικό"- γειτνιάζει με την πατρίδα γίνεται εξαιρετικά οικείο.

Τσαλαπετεινός είπε...

πετρος: Καλώς ήρθες!
(Αν ανησυχείς για τον τυφώνα, δεν κινδυνεύω.)

ΚΚΜ : Αν ήξερα ότι η αναχώρησή μου θα προκαλούσε όλα αυτά τα φυσικά φαινόμενα, δεν θα το κουνούσα ρούπι;-)

Τσαλαπετεινός είπε...

Soduck: Είμαι καλά όταν δεν προσέχω... ;-)

(Μην ανησυχείς πάντως, έχω επιστρέψει)


Σελιτσάνος : Και εμένα επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι μέχρι τις 3 Σεπτεμβρίου πρέπει να έχετε διαβάσει το ποστ με τίτλο “Η πρεμιέρα της πλατείας”.
(Αύριο, το τελευταίο μέρος)